Over groei en bloei
Ik word helemaal blij van deze tijd van het jaar. De zon schijnt vaker, het is langer licht, de natuur staat in volle bloei. Zo sta ik in een bloemenzaak om een ‘geslaagde’ blij te maken met een bos van die kleurige bloemen. Best moeilijk kiezen als je al dat moois ziet. Ineens valt mijn oog op een bak met zonnebloemen. Normaal gesproken zie je die toch pas in het najaar in de winkel. Ik raak gefascineerd door het verschil in grootte van de bloemen: het is heel goed mogelijk dat de zaadjes van die bloemen allemaal in dezelfde tijd in de grond zijn gestopt. Ze kregen allemaal dezelfde hoeveelheid water, voedingsstoffen en zon en toch zijn ze zo verschillend: de één heeft al een heel mooi groot hart met lange gele bloembladeren en de ander lijkt nog in de knop. De één heeft een smalle steel en de ander een hele stevige, dikke. Hoe dan ook, ze zijn allemaal mooi. Maar wat zou er zijn gebeurd als die bloem die nog in de knop zat, iets langer in de zon had mogen staan??
Uit de praktijk: Pieter
“Nu wil de juf van Pieter dat ik wekelijks twee keer naar de ergotherapeut ga om zijn handschrift te oefenen. Hij moet ook al naar de fysio voor zijn motoriek. Mag dat kind ook nog gewoon spelen?” Ik snap de bezwaren van Christel, de moeder van Pieter. Pieter is een hele slimme jongen die van groep 1 naar groep 3 is gegaan. Zijn handen kunnen nog niet bijbenen wat er allemaal in het koppie zit. Zijn ontwikkeling is wat je noemt asynchroon. De leerkracht loopt aan tegen het feit dat Pieter nog niet helemaal binnen de lijntjes schrijft en de werkjes niet op tijd af heeft.
Frustratie
Pieter is vreselijk gefrustreerd als hij de werkjes moet maken zoals juf dat wil. “Ik weet toch al lang wat het antwoord moet zijn, waarom moet ik dan alles opschrijven!!”
Christel vertelt dat Pieter de werkjes veel te gemakkelijk vindt maar hij mag van juf pas uitdagend werk als het werk af is. Ze geeft hem ook nog extra oefeningen voor het schrijven mee naar huis. Pieter gaat nu met steeds meer tegenzin naar school.
Angst en controle
Hoe vaak komt het niet voor dat we ons focussen op de tekorten en uit angst allerlei logen en gogen inschakelen omdat we geen groei zien op het moment dat het ‘van de boekjes’ moet.
Maar als we alleen maar aandacht besteden aan de tekorten van het kind, geef ik je op een briefje dat dit kind al snel zoveel weerstand laat zien dat hij volgens diezelfde boekjes een gedragsstoornis heeft. Voor je het weet moet er een andere therapeut aan te pas komen. En zo beland je in een vicieuze cirkel.
Spiegeltjes
Vooral hoogbegaafde/hooggevoelige kinderen hebben vaak razendsnel door of de juf of de ouder vertrouwen heeft in de mogelijkheden van het kind. Op het moment dat bijvoorbeeld een perfectionistische juf de lat hoog legt en teveel van de controle is, gaat dit kind dat al van nature hoge eisen aan zichzelf stelt, met de hakken in het zand. Gevolg: frustratie bij beide partijen.
Loslaten en vertrouwen
Gelukkig kon ik de leerkracht overtuigen dat Pieter uitdaging nodig heeft en dat het met handschrift echt wel goed komt. Deze juf durfde gelukkig los te laten en vertrouwen te hebben in de ontwikkeling van Pieter. Want Pieter wil echt wel goed leren schrijven heeft ie ons verteld; “maar het duurt gewoon nog even voordat ik dat kan.”
Net als die mooie zonnebloem heeft Pieter in dat opzicht nog iets langer ‘het zonnetje’ oftewel rijpingstijd nodig.
