Herinneren jullie je Tycho nog: een leuke, nieuwsgierige, pientere jongen die helaas al vroegtijdig vastliep in het onderwijs? Zijn moeder vertelt hoe het verder ging:
Hoera, de testuitslag! Of toch te vroeg gejuicht?
We zagen het dus inderdaad niet verkeerd. Hij had meer dan voldoende potentieel. Nu zou het allemaal goedkomen. Aan de hand van de adviezen in het verslag zouden ze hem wel kunnen bieden wat hij nodig had. Toch?
School belooft beterschap
Dat het allemaal goed zou komen werd ons ook beloofd op school. Ze konden nu gericht met hem aan de slag: er was verrijkingswerk en ze zouden waar nodig de stof compacten. Nog diezelfde week kreeg Tycho inderdaad verrijkingswerk. Wat was hij blij. Dit was leuk!
Alleen… Hij had geen idee hoe hij moest beginnen en welke strategieën hij moest toepassen. Vier jaar lang had hij niets gedaan en in die tijd had hij waarschijnlijk ook veel gemist. Hoe blij hij ook was dat hij eindelijk voor vol werd aangezien, hij kon niet meteen aan de verwachtingen voldoen.
Als je slim bent heb je geen uitleg nodig
Toch werd ervan uitgegaan dat hij dit nieuwe werk als vanzelf op zou pakken. Hij kreeg geen uitleg en er werd hem niet verteld wat er van hem verwacht werd. Ook werd er niet getoetst of hij misschien hiaten had opgelopen, of gekeken of hij wel wist hoe hij de opdrachten moest aanpakken.
Ik blijf me hierover verbazen. Het idee dat deze kinderen alles als vanzelf komt aanwaaien, dat ze geen aanmoediging, hulp of uitleg nodig hebben – het blijft bijzonder hoe die vooroordelen nog steeds volop bestaan.
Dit ging hem niet worden. Gelukkig waren wij ons alvast gaan oriënteren op een alternatief.
Beschadigd en ongemotiveerd
Het was tijd voor een nieuwe school, waar hij gelukkig heel goed werd ontvangen. Hij kreeg de tijd om te acclimatiseren en zijn plekje te vinden. Het eerste halfjaar was er geen enkele verwachting, zodat hij rustig kon aarden.
In het tweede halfjaar werd bekeken waar de hiaten zaten. Dat waren er nogal wat! Daarnaast was Tycho vreselijk onzeker geworden en zichzelf kwijtgeraakt. Hij had een enorme weerstand ontwikkeld tegen alles wat met school te maken had. Zijn motivatie was ver te zoeken – en die is nu juist essentieel. Maar als je kind eenmaal de handdoek in de ring heeft gegooid, draai je dat helaas niet zomaar weer om.
Warm bad
Wij hebben niet voorzien hoeveel er nodig was om hem weer in beweging te krijgen en (het allerbelangrijkste) hem weer goed in zijn vel te laten zitten. We gingen er heel naïef vanuit dat het vanzelf wel goed zou komen als hij eenmaal in een warm bad terechtkwam. Zo simpel was en is het helaas niet…
Leren en werken
Tycho moest leren zijn leerkracht en school weer te vertrouwen. Hij moest weer leren gewoon aan zijn werk te beginnen. Leren doorzetten en zijn taken afmaken. En leren om hulp te vragen als dat nodig is. Daarnaast moest er veel geautomatiseerd worden – iets wat voor hem en voor ons geen lolletje was.
Bovenal moest hij weer zichzelf worden en leren accepteren en inzien dat hij goed is zoals hij is. Ook al is hij niet zoals de meeste andere kinderen. Dat laatste is, samen met weer zelfvertrouwen opbouwen, de grootste uitdaging gebleken. We werken er nog dagelijks aan.
Op naar de toekomst
Heel langzaam kwam Tycho tot ontwikkeling. Een aantal onderdelen pakte hij redelijk vlot op. Na een jaar was hij ontzettend vooruitgegaan: hij had bijna alle hiaten weggewerkt. Maar op andere onderdelen was zijn zelfvertrouwen helaas zo gedaald, dat hij op toetsmomenten ‘op slot ging’, zoals hij het zelf noemt. Dat speelt nog steeds, ook al zijn we inmiddels 2 jaar verder.
Feit blijft dat het een puzzel is en het heel nauw luistert. Wat werkt wel, wat niet en wat is de beste benadering? Maar hij komt er wel. Dat weten we zeker. Want hij heeft zichzelf nu een doel gesteld en de ervaring leert dat dit vaak een kantelpunt is.
Herken je het verhaal en wil je graag weten hoe je je kind het beste kunt helpen? Neem dan contact op. Smart-Ease denkt graag met je mee.
