Hoogbegaafd en niet naar school willen: geef ze Pippipower

Terwijl ik de kast opruim, gaat mijn aandacht naar een plakboek vol met felicitaties naar aanleiding van de geboorte van onze jongste dochter, ons vierde kind. Nu alweer bijna 17 jaar geleden. Ik kan het niet laten om het toch even door te bladeren. Bij het lezen van alle kaarten komen alle herinneringen naar boven. Eén kaart valt me in het bijzonder op: eentje afkomstig van het beste vriendje van onze tweede zoon. De voorkant van het kaartje is net zo origineel als het vriendje zelf: Pippi die aan het ‘armpje drukken’ is met haar vader (zie bijgaande afbeelding). Aan de achterkant de woorden:’ ik hoop dat de baby net zo sterk wordt als Pippi.’

Een mooie wens. Want zeg nou zelf: ‘hoe heerlijk is het als je kind net als Pippi, blaakt van het zelfvertrouwen?’ Pippi’s legendarische woorden spreken voor zich: “Ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het wel kan.” Je niet gek laten maken, het gewoon durven en jezelf laten zien. Gaat het mis, dan is er nog geen man overboord. Dan zoeken we wel naar een andere oplossing. Hiervan probeerde ik Maud onlangs ook te overtuigen.

Uit de praktijk: Maud

Als ‘s ochtends de wekker gaat, laat Maud in alle toonaarden horen dat ze geen zin heeft om aan de dag te beginnen. Haar moeder is volledig uitgeput als ze Maud om krap half negen bij school heeft afgezet. Zodra Maud de klas binnenkomt, verandert ze van een opstandige bengel in een super lief engeltje dat braaf aan het werk gaat.

Als haar moeder haar om drie uur afhaalt ziet ze aan het gezicht van Maud dat de fietstocht naar huis alles behalve ontspannen zal zijn: ze krijgt een waterval aan ergernissen over zich heen. Irene, de moeder van Maud belt me in wanhoop op als Maud voor de derde keer op rij die week, weigert om naar school te gaan. Klachten: misselijkheid, hoofdpijn en buikpijn.

Teveel lawaai

Maud kan me haarfijn vertellen waarom ze absoluut niet meer naar school wil: “De kinderen maken teveel lawaai. Ze luisteren niet naar de juf. En het meisje dat naast me zit in het groepje vraagt de hele tijd om mijn hulp. Ik kan me dan niet concentreren en daardoor heb ik nooit mijn werk op tijd af. Daarnaast wil ik graag meer hulp bij rekenen maar aan de instructietafel vind ik het te druk en dan krijg ik de uitleg nog niet mee.”

Pleasen ten koste van zichzelf

Maud is een erg gevoelig meisje. Ze voelt de emoties van mensen uit haar omgeving haarfijn aan.
Maud vertelt dat ze niet durft te vertellen aan juf dat ze last heeft van het lawaai en ze wil zich graag houden aan de afspraak met juf dat ze de andere kinderen helpt. Kortom, Maud is de hele dag bezig om juf en haar klasgenootjes van dienst te zijn maar ondertussen doet ze zichzelf ernstig te kort. We besluiten een gesprek met de leerkracht te plannen. Juf Erika is verbaasd als de moeder van Maud vertelt dat haar dochter gefrustreerd thuis komt. Op school valt ze alles behalve negatief op.

Meer contact en praktische oplossingen

Juf Erika heeft op mijn advies de dagen die volgen een gesprekje met Maud. Bovendien geeft ze Maud regelmatig een taakje waarvan ze weet dat Maud het erg leuk vindt en zich zo gezien voelt. Na twee dagen laat de moeder van Maud me weten dat haar dochter, juf Erika  schoorvoetend vertelde dat ze last had van het lawaai. Kordaat als Erika is gaf ze Maud twee oplossingen: koptelefoon of even rustig werken op de gang. Bovendien sprak juf met Maud af om tijdens het rekenen voortaan naast Roel te zitten: Roel is een hele rustige, vriendelijke jongen die planmatig werkt en goed in rekenen is. Maud  vindt Roel een aardig jongen. Ze durft aan hem wel om uitleg te vragen

En hoe is het nu met Maud?

Het contact met de juf en de oplossingen zorgen voor een positieve omslag: Maud gaat weer met plezier naar school en durft vaker om hulp te vragen.
Irene, de moeder van Maud, is merkbaar opgelucht: “We hebben onze vrolijke, nieuwsgierige dochter terug. We zijn zo blij dat juf Erika ons serieus nam en direct aan de slag ging met de adviezen. We zien echt dat het ijs gebroken is voor Maud. Maud neemt vaker het initiatief om voor zichzelf op te komen.”
 
 
 
Uit het oogpunt van privacy zijn de namen in dit blog gefingeerd.
Vond je dit nuttig? Dan kun je het delen!
Geplaatst in Blog, Gedrag en emoties, Gedrag en opvoeding, Mindset, Uit de praktijk.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *