Vijf jaar was ie toen hij met wallen onder zijn ogen op de bank zat; klagend over buikpijn en hoofdpijn. Hij wilde niet meer naar school. Was dit het vrolijke, ondeugende, nieuwsgierige jongetje dat we een een jaar geleden naar school brachten? Hij had er zo naar uitgekeken Even riep het bij mij herinnering op naar mijn eigen kleuterschoolperiode; ook ik kon niet wachten om naar school te gaan want daar zou je immers van alles leren. En oh, wat viel me dat tegen. Ik liet de gedachte bij die herinnering maar gauw los want we waren immers 20 jaar verder in het onderwijs. Bovendien hadden we bewust gekozen voor vernieuwingsonderwijs. Nee, daar kon het niet aan liggen.
Lichamelijke klachten
Waren het dan de amandelen of had ie bloedarmoede? De K.N.O-arts werd bezocht en uit voorzorg ook maar even bloed laten prikken en een echo van de darmen laten maken. Maar toen na een half jaar na verwijdering van de amandelen, zijn conditie nog niet verbeterde, gingen we toch maar eens in gesprek met de leerkracht.
Psychologisch onderzoek
De leerkracht zag een vrolijk jongetje in de klas. Ze vond hem inderdaad wel erg pienter. Op ons verzoek daagde ze hem meer uit maar dat leidde tot: “We stoppen er mee want alles wat we aanbieden weigert hij. Volgens mij is hij faalangstig.” Het kwam ons vreemd voor want thuis zagen we een nieuwsgierig jongetje dat altijd wel te porren was voor nieuwe uitdagingen. Hier lieten we het niet bij zitten. We wilden ons kind weer gelukkig zien.
Mijn ogen werden geopend door een artikel in J/M ouders over hoogbegaafdheid. Dit ging over onze zoon!!
Door gebrek aan erkenning op de basisschool hebben we hem uiteindelijk laten testen en kregen we bevestigd wat we al vermoedden.
Uitdaging
Nu we een ‘diagnose’ hadden dachten we dat het wel goed zou komen op school. Niets bleek minder waar. Voor de leerkrachten bleek het een enorme puzzel om de juiste snaar te raken.
Ik werkte ondertussen al jaren als logopedist onder andere met kinderen met een ontwikkelingsachterstand. Deze doelgroep krijgt al sinds jaar en dag de ondersteuning die het verdient maar door de ervaring met onze zoon ontdekte ik dat kinderen met een voorsprong ook behoefte hebben aan ondersteuning. Ik las intussen alles wat los en vast zat over hoogbegaafdheid. Omdat ik in die tijd zelf toe was aan een nieuwe uitdaging, besloot ik niet aan de zijlijn toe te kijken en af te wachten. Ik volgde in Nijmegen aan de Radbouduniversiteit de opleiding tot Echaspecialist in gifted education en later een praktische variant: de opleiding tot talentbegeleider bij Novilo.
Zonder relatie geen prestatie
Inmiddels werd het mij duidelijk dat het niet ging om de hoeveelheid uitdaging bij onze zoon maar op de manier waarop je de uitdaging aanbood. Een goede relatie met de leerkracht bleek de basis. Helaas had hij geen klik met de leerkracht. Hij voelde zich niet begrepen en serieus genomen.
En als ouder is het lastig om duidelijk te maken wat je kind nodig heeft. Tenslotte ben je ouder en geen coach.
Schooladvies en leren leren
Onze zoon ging versneld de basisschool door. Gelukkig was de directeur in tegenstelling tot de leerkracht het met ons eens dat hij een Gymnasiumadvies moest krijgen.
In het eerste jaar op het VO moest hij wat op gang komen. Hij had zich tenslotte nooit hoeven inspannen en hij ging nu pas leervaardigheden ontwikkelen. Zijn gedrevenheid en zijn vrienden die behoorlijk competitief waren ingesteld, sleepten hem er doorheen. Na het eerste jaar werden de resultaten steeds beter en uiteindelijk heeft hij met gemak het Gymnasiumdiploma gehaald.
Leren van het leven
Onze zoon heeft de universiteit afgerond en het studentenleven achter zich gelaten en werkt inmiddels.
Nu vraag je je misschien af hoe hij terugkijkt op zijn school en studietijd en waar hij nou het meest van heeft geleerd. en daarop gaf hij als antwoord: “Ik kijk vooral positief terug op de vriendschappen en de herinneringen die ik mocht maken. Na de middelbare school had ik hoge verwachtingen van mijn studie. Maar helaas, ook hier moet je weer gewoon door ‘het malletje’ en krijg je weinig ruimte voor je eigen inbreng.
Ik heb er in die tijd zelf voor gezorgd dat ik naast mijn studie, ervaringen op kon doen die me motiveerden. Ik heb de ruimte gepakt om andere levens- en leervaardigheden te ontwikkelen door zelf een stage te zoeken in het bedrijfsleven, door les te geven aan de universiteit en door een jaar te werken in het bestuur van een studentenvereniging. Hier heb ik enorm veel van geleerd en een groot netwerk opgebouwd. Ik kijk daar positief op terug. En op die manier kon ik de energie opbrengen om de universiteit vlot af te ronden. Na de universiteit ga je pas. echt leren. Maar nu ik werk kan ik mijn eigen keuzes maken in wat ik wil leren. En dat geeft vrijheid en energie.”
Het begin
De ervaringen met onze zoon en de interesse in het thema (hoog)begaafdheid hebben ertoe geleid dat ik hier mijn werk van heb gemaakt: Na een tijdje werkzaam te zijn geweest op een Leonardoschool besloot ik in 2010 te starten met Smart Ease. De naam verraadt het al: mijn missie was om ervoor te zorgen dat kinderen zich prettig voelen bij het feit dat ze slim zijn.. De juiste stap bleek later; nu werd ik niet geremd in hetgeen waarvan ik dacht dat goed zou zijn voor de ontwikkeling van talentvolle kinderen.
Passie
Elke dag ga ik met veel plezier aan de slag met kinderen, ouders en leerkrachten en ik kom met veel energie terug. Mijn vier kinderen, stuk voor stuk heel verschillend, zijn een bron van inspiratie voor me. Ze houden me, net als mijn man Hans, die als Onderwijskundige betrokken is bij het onderwijs, scherp.
Ik hoop nog heel lang van dit mooie werk te mogen genieten en een bijdrage te kunnen leveren aan de ontwikkelingen op het gebied van (hoog)begaafdheid en passend onderwijs.
