Afgelopen zondag was ze weer te zien in de luizenmoeder: juf Ank. Hilarisch en pijnlijk herkenbaar. Deze kritische en dwingende juf laat de laatste tijd steeds vaker haar menselijke kant zien. Op het juiste moment geeft ze panikerende ouders het inzicht dat als je wilt dat je kind omhoog kan klimmen, je er niet bovenop moet zitten. Een waarheid als een koe maar ‘hallo’ juf Ank, toch vraag ik even je aandacht voor het volgende.
Kans om te klimmen
Boven op je kind zitten werkt verstikkend. Een kind ontwikkelt zich immers in sprongen. Maar stel nou dat dit kind wil klimmen, maar geen kans krijgt om te klimmen omdat juf niet ziet dat het kan klimmen. Stel dat de ouders al lang hebben gezien dat het kind kan klimmen, maar het kind niet durft te klimmen op school omdat het ziet dat juf er geen vertrouwen in heeft? Ik weet ondertussen dat de gevolgen dan misschien nog wel dramatischer zijn dan wanneer je boven op een kind zit.
Een gelukkig kind
Ik zie in de praktijk geen enkele ouder die wil dat zijn of haar kind hoogbegaafd is. Nee, bij mij komen geen ouders die hun kind op een voetstuk willen zetten. Ik zie alleen ouders die willen dat hun kind weer het kind wordt dat ze ooit naar school brachten: wilskrachtig, humoristisch en nieuwsgierig. Sterker nog, de meesten willen over hoogbegaafdheid niets horen. Hoogbegaafd of niet, het maakt ze niets uit. Ze willen hun kind terug, dat is alles.
Selffullfilling prophecy
Als we willen dat het kind weer zichzelf wordt, zit de oplossing meestal in een goede relatie met de leerkracht en een passend uitdagend leeraanbod. En dan is het wel zuur als hier al een grote hindernis opgeworpen wordt: een leerkracht die niet ziet wat de ouders zien. Om discussie te voorkomen, wil de leerkracht de ouders wel een plezier doen. Het kind voelt feilloos het gemis aan vertrouwen van de leerkracht aan (een kenmerk van hoogbegaafde kinderen) en zo krijgt de leerkracht zijn gelijk. Het kind laat dan namelijk inderdaad niet zien wat het kan en gaat onderpresteren: een selfullfilling prophecy. En ja, dan word je als leerkracht met de opmerking van juf Ank bevestigd in je handelen.
Ik weet zeker dat die nuchtere juf Ank het met me eens zal zijn dat je een kind dat wel kan klimmen, maar dat nog niet durft terwijl juf kijkt, het vertrouwen en de mogelijkheid moet geven om te klimmen. Iets voor een volgende aflevering?
Meer lezen over onderpresteren en hoogbegaafdheid:
Jij kan beter – als je kind een onderpresteerder is
Misdiagnose van hoogbegaafden – handreiking voor passende hulp
Hoogbegaafd – nou èn? (voor kinderen)
Ik dacht hetzelfde….. er niet bovenop zitten, maar soms heeft je kind én de juf het wel nodig er bovenop te zitten. Voorzichtig dan, met als doel eraf te kunnen komen en het over te laten aan de juf. Vertrouwen is het toverwoord, en je hoogbegaafde hoogsensitieve kind voelt dat natuurlijk als de beste aan!
Precies Tanja! Het kind moet voelen dat de omgeving vertrouwen in hem heeft en voelt het geen vertrouwen dan is het zaak als ouders om voor je kind op te komen.Hopelijk ontstaat er een mooie verbinding tussen jou, de juf en je kind. Van daaruit kan iedereen verder groeien. Niet alleen het kind 😉