“Mijn hartje maakt een wereldreis…..”
Heb jij wel eens het gevoel dat ‘ja’ zegt terwijl je ‘nee’ had willen zeggen? Ben je iemand die het anderen graag naar de zin wil maken? Ben je gevoelig voor de emoties van de ander? Zit je ook zo vaak in die tweestrijd van een ander willen helpen en jezelf ook niet te kort willen doen. Dat kost een hoop energie en kan erg frustrerend zijn, hè? De moeder van Fleur liep hier ook tegenaan. En laat het nou net haar hoogsensitieve achtjarige dochter zijn die haar een hele wijze levensles leerde.
Uit de praktijk: Monique en Fleur
Monique, de moeder van de achtjarige hoogsensitieve Fleur zit met betraande ogen voor me. Terwijl ik de koffie inschenk, steekt ze direct van wal: “Ik vond het zo herkenbaar wat je me de vorige keer uitlegde over Fleur: de hoge lat voor zichzelf en anderen, het iedereen naar de zin willen maken en zichzelf te kort doen, gevoelig voor andermans emoties, geen grenzen durven stellen. En keuzes maken…, oei wat is dat moeilijk. Logisch dat je dan uit balans raakt. Dit was ook een eye-opener voor mezelf. Want wat je vertelde over Fleur ging eigenlijk ook over mij.”
‘Nee’ komt niet voor in het vocabulair
Monique vervolgt: “Het woordje ‘NEE’ komt niet voor in mijn vocabulair. Ik wil niemand te kort doen. Als ik niet werk dan beantwoord ik nog de mails van mijn leidinggevende. Als er in de familie iets geregeld moet worden dan weten ze me direct te vinden. Niet alleen mijn familie hoor, mijn vrienden doen ook regelmatig een beroep op mij. En thuis voel ik me ook een duizendpoot. Ook al voel ik me vaak gesloopt, mijn geweten zegt dat ik toch ‘JA’ moet zeggen.
Een spiegeltje
“En omdat ik me zo uitgeput voel van al die verantwoordelijkheden die ik mezelf opleg, merk ik dat ik vaak snel geïrriteerd reageer als Fleur weer met een boze bui uit school komt. Fleur en ik botsen sowieso erg vaak.,” vervolgt Monique. Als ze even een slokje van haar koffie neemt, vraag ik Monique: “Zou het kunnen dat Fleur jou met haar gedrag iets duidelijk probeert te maken?” Even volgt er een stilte en dan zegt Monique zelfverzekerd: “Ja, Fleur is echt een spiegeltje.”
De eerste stap in de juiste richting
Monique is het met me eens dat als ze wil dat Fleur in balans komt, ze zelf het goede voorbeeld wil geven. Monique maakt op mijn verzoek een lijst met situaties waar ze graag verandering in wil brengen. En tenslotte kiest ze één doel waarmee ze snel succes kan bereiken: ze maakt een afspraak met haar leidinggevende en vertelt waarom ze het werk en privé graag gescheiden wil houden. Haar leidinggevende was enorm blij met Monique’s eerlijkheid en wilde haar van harte steunen. Monique zet voortaan haar zakelijke telefoon uit als ze thuis is: een eerste stap in de goede richting.
Geen redder maar supporter
Fleur leert ondertussen ook hoe ze beter voor zichzelf kan opkomen op school. Monique moet aanvankelijk wennen aan het feit dat Fleur nu zelf naar de juf moet als ze een vraag of een wens heeft. Als Monique merkt hoeveel zelfvertrouwen Fleur hiervan krijgt verandert ze heel gemakkelijk van ‘redder’ in supporter.
Zowel moeder als dochter leren dat ‘nee-zeggen’ en hulp vragen zorgen voor meer balans, zelfvertrouwen en verbinding.
Gedachten ordenen
Na een aantal weken krijg ik een telefoontje van Monique: “Henriëtte, Fleur is op dit moment weer zo somber. Ze moppert de hele dag en wat ik ook doe, er verandert niets.” We besluiten een afspraak maken.
Als ik Fleur ophaal uit de wachtkamer zie ik aan alles, dat ze niet lekker in haar vel zit. Als ze op de stoel zit, slaakt ze een diepe zucht. De woorden komen in eerste instantie niet vanzelf. Een groot tekenvel en stiften blijken een mooi middel om de gedachten te ordenen.
‘Mijn hartje maakt een wereldreis’
Ik laat Fleur even lekker haar gang gaan. En doordat ik haar erken in haar gevoel, schrijft ze alles op wat haar dwars zit. Plotseling stopt ze met schrijven en kijkt me indringend aan: “Weet je, mijn hartje maakt een wereldreis….” En als ik haar nieuwsgierig aankijk vervolgt ze: “Mijn hartje gaat een jaar op reis. En af en toe krijg ik een telefoontje. Mijn hartje heeft alleen mijn nummer. En als ik dan van iemand een opdracht krijg die ik eigenlijk niet wil doen, zegt mijn hartje ‘Nee, je wilt dit niet, je hoeft dit niet te doen..’
Een wijze les
Monique en ik kijken elkaar aan en worden allebei stil. De verbeeldingskracht van Fleur helpt haar om vaker ‘Nee’ te zeggen. Wat een wijze les: Fleur laat haar hart spreken.
De somberheid van de afgelopen weken had duidelijk te maken met de angst of het wel oké was om haar hart te volgen. Fleur had nog even een stukje bevestiging nodig. Fleur voelt zich door de reactie van Monique en mij aangemoedigd: “Mijn hartje had al vaker gezegd wat ik moest doen maar ik durfde het nog niet. Maar nu ik weet dat ik gewoon moet zeggen wat ik voel, ben ik opgelucht.”
De namen in dit blog zijn uit het oogpunt van privacy gefingeerd.