Je hoort het zo vaak bij pubers die hoogbegaafd en ongemotiveerd zijn. “Als hij zo doorgaat dan komt het niet meer goed. Dan blijft hij zitten en dan zie ik de bui al hangen. Met zo’n ongemotiveerde puber wordt het dan een heel zwaar schooljaar. Niet alleen voor hem maar voor ons allemaal.”
Een glazen bol
Zouden dit jouw woorden kunnen zijn? Heb je dat ook dat je van tijd tot tijd het vertrouwen in je kind helemaal kwijt bent? Dat je moedeloos wordt op het moment dat je je kind weer moed in moet spreken om na een onvoldoende zichzelf te herpakken? Op dat moment zou je toch wensen dat je een glazen bol had, hè? Maar diep in je hart weet je dat het ooit goed komt. Heel logisch dat je van tijd tot tijd die momenten hebt waarop je denkt: ‘was het maar ‘ooit.’
Geen passende resultaten
Een paar jaar geleden dacht de moeder van Ruben dat ook. Zoals je in het blog over Ruben kunt lezen was Ruben net als jouw kind een jongen met veel talent. Toch lukte het hem in een bepaalde fase van zijn leven niet om resultaten te halen die pasten bij zijn talent. Hij kwam terecht in een negatieve spiraal en even hadden de ouders van Ruben ook het idee dat het nooit meer goed zou komen.
Toch geslaagd
Ruben herpakte zich met hulp.
Een jaar geleden kreeg ik het bericht van moeder dat hij geslaagd was voor de Havo. Ik kan me nog herinneren dat ik bijna net zo blij was als de ouders van Ruben toen ze me belden.
Een vraag met gevolgen
Enkele weken geleden zag ik weer een mailtje van de moeder van Ruben in mijn mailbox. Tot mijn grote verrassing en blijdschap las ik daarin het volgende: “Henriëtte, Ruben heeft toch wat met jouw vraag over het verbreden van de horizon gedaan (ik vroeg Ruben destijds of hij ervan overtuigd was om net als zijn klasgenoten in Enschede te blijven of dat hij misschien zijn licht eens wilde opsteken in een andere stad of zelfs een ander land.)
De vleugels uitgeslagen
En wat lees ik nu tot mijn grote verbazing: Ruben heeft zijn vleugels uitgeslagen en zit nu in Japan. In de tussentijd is hij ook al in China geweest. Wie had dat nou gedacht van een jongen die een jaar geleden nog 100% zeker wist dat hij in Enschede zou blijven. Mijn hart maakt een sprongetje.
Ooit komt het dus goed
Zijn moeder beschrijft vervolgens vol enthousiasme wat voor een vaardigheden hij tijdens de reis heeft ontwikkeld en welke inzichten hij gekregen heeft.
Fantastisch dat deze moeder de moeite nam om dit met mij te delen zodat ik jullie op mijn beurt een hart onder de riem kan steken: het komt dus goed…ooit.
Meer lezen?
Dan kan ik je deze boeken over mindset en talentontwikkeling aanraden.
Hulp nodig?
Uit het oogpunt van privacy is de naam in dit blog gefingeerd.
