Ik zeg wel eens gekscherend tegen ouders: ‘Ja, naast een appelboom liggen geen peren.’ Waarmee ik zoveel wil zeggen als: zowel de kwaliteiten als de schaduwkanten van je kind komen ergens vandaan. Hoogbegaafde kinderen hebben vaak een enorm hoog rechtvaardigheidsgevoel, zijn kritisch ingesteld en kunnen volharden in hun mening. Het zijn kwaliteiten en tegelijkertijd valkuilen. Deze eigenschappen zag ik ook bij Emma, de moeder van Rosanne.
Emma ergert zich vreselijk aan de leerkracht van haar dochter. Een tijd geleden heeft ze Rosanne mede op verzoek van de leerkracht laten testen en dat leverde een helder verslag op met concrete adviezen. In de ogen van Emma zou het dan toch logisch en simpel moeten zijn om de adviezen toe te passen. Maar helaas, dat gebeurde niet.
Uit de praktijk: Rosanne
Rosanne is een energiek, pienter en gevoelig meisje van 8. In het weekend zit ze heerlijk in haar vel: ze gaat op zaterdagochtend eerst naar paardrijles, ‘s middags naar atletiek en ‘s avonds helpt ze haar vader graag in de keuken. Een vol schema? Welnee, voor Rosanne zijn dit activiteiten die precies passen bij haar behoefte: ze is het beste in haar hum als ze veel in beweging is en de ruimte krijgt voor haar creativiteit.
Aanpassen en stilzitten
Rosanne komt dus het beste tot haar recht als ze regelmatig mag bewegen of iets mag organiseren. Maar zo open en energiek als Rosanne thuis is, zo stil en gehoorzaam is ze op school. Gevolg is dat Rosanne na een lange dag volkomen onderprikkeld is. Ze komt dan thuis als een briesend paard. En als haar puberzus haar dan ook nog plaagt met:”je lijkt wel die diva van de Snickerreclame,’ loopt de emmer volledig over.
Geen vertrouwen
Emma, de moeder van Rosanne, had na het intelligentie-onderzoek verwacht dat de situatie voor haar dochter snel zou veranderen. Het afgelopen jaar moest ze regelmatig vrij nemen van haar werk om met Tom, de leerkracht van Rosanne, in gesprek te gaan. Toen Tom aangaf blij te zijn met het verslag hoopte ze dat er verandering in de situatie zou komen. Maar helaas, dat was ijdele hoop. Emma is boos en heeft er geen vertrouwen meer in.
Boos en doodmoe
En nu zit Emma voor me. Ze steekt direct van wal: ” Je snapt het toch niet!! Ze hebben de adviezen op een presenteerblaadje aangereikt gekregen. Simpeler kan het toch niet??!! Ik word hier zo moe van!!”
Ik begrijp dat Emma erg boos is maar helaas helpt boosheid je niet verder.
Daarom zet ik met Emma de situatie van de afgelopen twee jaar op een rij. De slotconclusie is confronterend: er is ondanks alle inspanning niets veranderd.
De cirkel van invloed
Ik kijk haar aan en laat bewust een stilte vallen. Emma zucht diep:”Ik weet wat je wilt zeggen:’de cirkel van invloed…. Tja, ik weet het ook wel. Ik ben maar aan het vechten en schiet er niets mee op. Ik heb geen invloed op deze situatie. Nu moet ik mijn conclusie trekken.
Hoe is het met Rosanne
Inmiddels zit Rosanne alweer een tijd op een andere school. Als ik Emma bel om te vragen hoe het gaat, hoor een enthousiast moeder: “Ja joh, een wereld van verschil. De adviezen op deze school werden direct ter harte genomen. Ik voelde me vanaf het begin af aan gehoord. En onze dochter? Ha, die moet flink aan de bak maar het doet haar ongelofelijk veel goed.
Achteraf gezien had ik de stap eerder moeten zetten. We kijken niet meer achterom en gaan met veel energie vooruit.
Emma heeft ingezien dat je niet op alle situaties invloed hebt en dat het dan beter is om je kostbare energie te sparen. Soms betekent het dat je niet anders kunt dan berusten in de situatie maar als die situatie het welzijn van je kind negatief beïnvloedt, dan is het raadzaam om een deur te sluiten en een nieuwe deur te openen. Erop vertrouwende dat dit het juiste pad is.
Namen in dit blog zijn uit het oogpunt van privacy gefingeerd
