Wilskrachtige, hooggevoelige kinderen zijn nieuwsgierig, origineel en hebben vaak een enorme dosis humor. Zolang ze in balans zijn, zijn het heerlijke kinderen. Maar als het gevoelsemmertje volloopt dan is het huis soms te klein: het hele gezin wordt geconfronteerd met alle opgekropte emoties. Of zoals een ouder onlangs zo treffend zei: “Ons draakje vurig kan dan een enorme stemmingsbepaler zijn.”
Het opvoeden van deze kinderen is geen sinecure. Het vraagt veel van de opvoeders. Enorm belangrijk dat jij als ouder de batterij goed opgeladen houdt. Ik zeg wel eens gekscherend: “Paniek?? Ouders zuurstofkapjes eerst. Net als in het vliegtuig.”
Uit de praktijk: Annerie en Kasper
Annerie en Kasper zijn ouders van drie hoogbegaafde kinderen. De jongste is gezegend met een flinke dosis leiderschap, oftewel: daar zit enorm veel vuur in. Job (6), weet precies wat hij wil en dat steekt hij niet onder stoelen of banken. Hij heeft het stuur graag zelf in handen. Het is een prikkelzoekertje en dat matcht niet helemaal met zijn gevoelsemmertje dus van tijd tot tijd lopen de emoties hoog op.
“Tjonge dat moet veel energie kosten.” Terwijl ik dit zeg zie ik bij Annerie de tranen opwellen. Als ik een tissue pak zegt Annerie:”Pfff, ik wil eigenlijk helemaal niet huilen maar ik loop zo op mijn tandvlees. Ik ben doodop. Als ik dan weer uitgerust ben dan denk ik ‘wat zeur ik toch, Job is een heerlijk kind.’
Uitgeput
Ik zie in mijn praktijk veel ouders die net als Annerie uitgeput zijn: de combinatie van een baan met de opvoeding van hoogbegaafde (wilskrachtige) kinderen vraagt veel. De meeste ouders zijn zelf ook hooggevoelig. De emoties van hun kind komen flink binnen. Daarnaast zie ik vaak dat ouders alles zelf willen oplossen en de lat hoog leggen voor zichzelf. Tja, naast een appelboom liggen geen peren.
Me-time uit liefde voor je kind
Voordat ik met Annerie en Kasper bespreek wat Job gaat helpen, geef ik aan dat het voor nu erg belangrijk is dat Annerie zorgt dat ze tot rust komt. En dat betekent echt niet dat ze drie weken naar de Costa del Sol moet (ik zou het haar wel gunnen ;-)) maar dat ze in haar agenda per week een me-time-moment moet blokken. Belangrijk dat je die tijd neemt, uit liefde voor jezelf en daarmee voor je kind.
Hulp vragen en ‘nee’ durven zeggen
Kasper is het direct eens met mijn voorstel maar Annerie ziet toch wat beren op de weg:”Tja wie moet ik dan vragen om op te passen? Ik wil een ander niet tot last zijn.” Ik had deze reactie wel verwacht en vraag haar:”Wat zou jij doen als een ander jou om hulp zou vragen?” “Ah,”zegt Kasper,”daar heb je een punt. Annerie staat echt voor iedereen klaar. Je bent vaak degene die iedereen redt. Het zou ook al winst opleveren als je een keer ‘nee’ leert zeggen. Weet je, we beginnen eens met kleine stapjes. Jij gaat op zaterdagmiddag lekker iets voor jezelf doen. Ik ben er voor de kinderen. We gaan samen kijken welke taken in huis we voorlopig kunnen uitbesteden dan kun jij de ochtenden dat je niet werkt ook daadwerkelijk ontspanning zoeken voor jezelf.”
Heerlijk zo’n oplossingsgerichte man. De eerstvolgende sessie waarop ik de ouders zie, komt Annerie al met een andere energie binnen. “Kom maar op met je tips. Ik ben er klaar voor. Ik heb weer energie om er mee aan de slag te gaan.”
Uit het oogpunt van privacy zijn de namen in dit blog gefingeerd.
Wat doe jij om te zorgen dat je in balans blijft? Laat je reactie achter
