Hoogsensitief kind met sterke wil: een uitdaging in de opvoeding

Dertig procent van de hoogsensitieve kinderen is niet alleen hoogsensitief maar heeft ook een hele ijzersterke eigen wil (J.van Olphen, 2016). Deze enthousiaste, leergierige kinderen zijn altijd op zoek naar avontuur en nieuwe belevenissen: ze zoeken de prikkels op maar tegelijkertijd raken ze snel overprikkeld. Niet zo’n beste combi dus. Deze lieve, enthousiaste kinderen kunnen voor ons gevoel zo van het ene op het ander moment veranderen in een vurig draakje. Niet makkelijk voor het kind en ook niet voor de ouders. Waarom juist ík met deze kinderen en ouders veel verbinding voel, ga ik je nu vertellen.

Gevoelig en een sterke eigen wil

Als we het over vroeger hebben dan word ik door mijn familie vaak aan mijn karaktereigenschappen herinnerd: ‘Jij wist als peuter goed wat je wilde. Je was niet bang om je grenzen aan te geven. Als je het niet eens was met papa en hij luisterde voor jouw gevoel niet, dan schopte je hem met die venijnige bergschoentjes van je, tegen de benen.’
Ik kan me het inderdaad nog goed herinneren. Mijn vader wilde boos worden maar ondertussen voelde ik dat hij vreselijk moest lachen. Ik vrees dat hij veel van zichzelf in mij herkende. Dat heeft hij jaren later eerlijk toegeven.

‘Succesvol aangepast’

Het durven tonen van de sterke wil en vastberadenheid duurde in mijn herinnering tot het moment dat ik naar school ging. Thuis voelde ik me veilig en kon ik mezelf zijn. Op school eiste ik veel van mezelf en moest ik meelopen in de pas.

Ik herinner me nog een voorval  waarin we van de kleuterjuf op weg naar huis bij elke lantaarnpaal in de straat moesten wachten op de rest van de groep. Dat kon in mijn optiek veel sneller en ik besloot met een klasgenootje een sluipweggetje te nemen. Bij huis aangekomen zag ik mijn moeder al bij de voordeur staan: haar blik sprak boekdelen. Gevoelig als ik was wist ik dat ik me voortaan maar beter aan de afspraken van school kon houden.  Vanaf dat moment werd het innerlijke vuurtje een ‘waakvlam’ en werd de kameleon in mij geboren.

Onderprikkeld

Het gevolg was dat ik na een schooldag van braaf meedoen en geduld opbrengen voor degene die extra uitleg nodig hadden, veel energie over had. Als ik thuis kwam moest dat eruit. Nu had ik veel geluk met een moeder die kalm reageerde en die mij de ruimte gaf om mijn leergierigheid, creativiteit en de gestapelde energie te uiten. Zo mocht ik hutten bouwen op zolder, timmeren in de werkplaats van mijn opa, kleien, schilderen, vies worden, koken (zelfs op zondag, en dat was wat in die tijd), taarten bakken, moestuintjes aanleggen, boekjes schrijven, spreekbeurten voorbereiden, toneel spelen enz. enz. En dat op een bovenwoning zonder tuin en een klein balkon. Het kon allemaal.

De rust zelve?

Als ik klasgenootjes van vroeger spreek dan herinneren ze zich inderdaad de ruimte die er bij ons thuis was. En daar bewaren ook zij, warme herinneringen aan. Kennissen reageren vaak versteld na het horen van dit verhaal: wááát, was jij zo’n pittig kind? En je bent nu zo rustig!!
Mijn gezinsleden weten echter wel beter: mijn man en kinderen hebben ervoor gezorgd dat het innerlijke vuurtje weer prettig is gaan branden. En door mijn werk is dit alleen maar toegenomen.  Het grote verschil met vroeger is, dat mijn emmer niet meer zo gauw overloopt; een proces van vallen en opstaan

Compassie

Als moeder van vier kinderen kreeg en krijg ik nog vaak een ‘koekje van eigen deeg. ‘Ik voel het zweet nog op de rug  als ik terug denk aan hoe  één van mijn kinderen als kleuter regelmatig als een vurig draakje voor me stond. Een moment waarop ik vaak terug dacht aan mijn ouders. Soms moest ik net als mijn vader, vreselijk lachen. Maar ik moet je ook eerlijk bekennen dat het lachen me vaak verging. Net als veel ouders in mijn praktijk voelde ik soms de wanhoop. Met bewondering dacht ik aan mijn moeder die altijd kalm bleef en dingen bedacht die mij hielpen om weer in balans te komen. Toen vroeg ik me al af wat maakte dat dit zo goed werkte.

Een klein emmertje

Hierop kreeg ik een antwoord toen ik me ging verdiepen in en ging werken met hoogbegaafde kinderen. Bij sommigen onder hen zag ik een combinatie van hoogsensitiviteit, gedrevenheid en een enorme sterke eigen wil. Een pittige combinatie voor henzelf en voor de omgeving.
Of zoals een meisje van 10 zo mooi beeldend wist te verwoorden: ”Ik wil veel en ik voel veel en dan heb ik ook nog eens een heel klein emmertje.” Haar mooie, kleine emmertje liep inderdaad snel over.

Een prachtig meisje dat inmiddels de voordelen van deze mooie eigenschappen kent en haar emmertje niet meer zo snel laat overlopen.

Een sterke wil in de praktijk: Linde en Daan

Net als dit meisje hebben ook de zevenjarige Linde en Daan last van een emmertje dat te snel overloopt. Ieder vanwege verschillende redenen. Hun ouders hadden werkelijk al alles aan begeleiding uit de kast getrokken: van mindfullness, homeopathie tot Triple P. Niets hielp en ze werden er wanhopig van. Totdat ze via Social media mijn blogs en filmpjes zagen en hun situatie erg herkenden. Wil je weten hoe het met hen afliep en wat hielp? Maak dan gauw een afspraak.

Maak nu een afspraak

Meer lezen: 


Vond je dit nuttig? Dan kun je het delen!
Geplaatst in Blog, Gedrag en emoties, Gedrag en opvoeding, Hooggevoeligheid, Uit de praktijk.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *