Soms kan een doel zo groot zijn en zo ver weg liggen dat je eigenlijk al geen zin meer hebt om er aan te beginnen. Herken je dat? Maar goed, sommige doelen wil of moet je toch halen. Wat kun je dan doen om het doel toch te bereiken? Tijdens een vakantie in Italië had ik een ervaring die ik graag met jou wil delen om jou te leren hoe je dat grote doel behapbaar kunt maken.
Een enorm lange trap
Op één van onze vakanties bezochten we met ons gezin wederom het prachtige Italië, met als bestemming Ligurië. Ik had al veel gelezen en gehoord over de Cingue terre, vijf schilderachtige dorpjes langs de kust van Ligurië. De trein zou ons naar de plaatsjes brengen. Een van onze kinderen las tijdens de treinreis nog even hardop wat we zouden kunnen verwachten. Toen ze las dat je voor één van de dorpjes eerst 365 traptredes moest trotseren, slaakte ze een zucht:”Oh nee, niet weer hè. Ik heb die keer dat we de Piazza del Michelangelo in Florence wilden bezoeken nog vers in mijn geheugen. Toen moesten we ook eerst zo’n enorm lange trap op voordat we eindelijk boven waren. Pfff, ik heb daar echt geen zin in hoor met deze hitte.”
Ook ik had de enorme trap nog vers in mijn geheugen. Ik zie mezelf nog onderaan staan. Ik wist dat me boven een fantastisch uitzicht stond te wachten en daarom besloot ik de klim toch te wagen. Maar met die Italiaanse zon op mijn bol was het niet bepaald een makkie.
En zo werd het behapbaar
Ook nu was het weer een enorm hete dag en ik kon me goed verplaatsen in de weerstand van onze dochter. Maar één keer aangekomen bij de trap van het dorpje Corniglia, verdween dit gevoel al vrij snel. Wat was namelijk het geval; het was niet één grote lange rechte trap omhoog maar allemaal kleine trapjes van een traptrede of 10/12 die werden onderbroken door een bordes dat vaak voorzien was van schaduw. Op die manier kon je als je wilde, na elke trap even een pauze nemen. En soms kon je zelfs genieten van de muzikanten die heel slim wat probeerden bij te verdienen door hun muziek ten gehore te brengen. Deze trap voelde hierdoor niet zo zwaar als de trap in Florence.
Dus heb je jezelf een groot doel gesteld maar zie je er huizenhoog tegenop om eraan te beginnen: Doe net als de Italianen met de trap: knip het doel dan op in kleine behapbare doelen. Op die manier kun je trots zijn op elke stap naar het einddoel. Dit werkt enorm motiverend. Heb je het grote doel bereikt vergeet dan niet net als ik in Italië, te genieten van de ‘eindbestemming’. Want het uitzicht wat ons boven wachtte in Corniglia, was meer dan de moeite waard.
