Ik ben voor mijn werk in Zwolle en als ik klaar ben, besluit ik vanwege het mooie weer via het mooie stadscentrum terug te wandelen naar het station. Langs de gracht zie een bord met daarop de tekst ‘als een vis in het water.’ Precies zoals ik mij voel op deze heerlijke dag!
Opeens zie ik vanuit mijn ooghoek een bootje in de gracht met allemaal schoolkinderen erin. Zo te zien hebben ze veel plezier: er wordt druk gepraat en veel gelachen. Wat een prachtig begin van het nieuwe schooljaar: plezier maken, elkaar leren kennen, van elkaar leren en elkaar waarderen. Hoe zou je dat gevoel het hele jaar kunnen vasthouden?
Toevallige ontmoeting
Terwijl ik verder wandel houdt die vraag me bezig. Aangekomen in het historische centrum van Zwolle, neem ik plaats op een zonovergoten terras. Terwijl mijn aandacht getrokken wordt door alle bezigheden op de markt, hoor ik opeens een bekende stem naast me zeggen: “Dat is toevallig. Jij ook in Zwolle? Is de plaats naast je vrij?” Ik kijk op en het blijken waarachtig mijn buurtjes. Ze hadden net hun dochter verhuisd naar Zwolle en wilden net als ik even genieten van een kop koffie op een zonnig terras.
Gevangen door regeltjes
We raken gezellig aan de praat en al gauw gaat het gesprek over het onderwijs. Mijn buurtje is leerkracht binnen het speciaal basisonderwijs en werkt met kinderen met een verstandelijke beperking. Ik vertel haar over het boottochtje van de schoolklas en de vraag die me bezighoudt. Ze is het met me eens dat dat een mooi begin is van een schooljaar. En ze vertelt met een diepe zucht dat zoveel collega’s nu alweer in de stress schieten en te hard hun best doen om alle regels te volgen. “Ze zien de kinderen niet meer. Ze zien alleen nog maar labeltjes. Dat is toch te gek?” “Tja,” is mijn reactie, “als je jezelf gevangen laat nemen door regels, dan zie je niet meer wat je moet zien: de kinderen en wat ze wél kunnen. Gespannen leerkrachten zien zichzelf terug in het gedrag van de kinderen. Kinderen zijn spiegels. Je moet er wel in durven kijken.”
Als een vis in het water
Ik hoop dat alle kinderen zich dit schooljaar als een vis in het water voelen. En dat begint bij de leerkracht. Voordat je kunt geven, moet je eerst goed voor jezelf zorgen. Dat kan pas als je je veilig voelt. Als je in verbinding staat met jezelf en met je omgeving. Als je geïnspireerd wordt en de ruimte krijgt van de directie en van het schoolbestuur. En als je gezien wordt. Ik hoorde laatst een voetballer op tv zeggen: “Tja, als het rommelt in de top, dan zie je dat terug in het spel.” En zo is het.
Ben jij leerkracht? Wat doe jij dit jaar? Laat je je gevangen houden in ‘het net van regels’ of kies je voor ‘het vrije, ruime sop’?
