Hoogbegaafd en schoolkeuze

Het gaat niet om de ‘tent’ maar om de docent

Veel ouders vragen mij of ik een geschikte school weet voor hun hoogbegaafde kind. Een school met sensitieve leerkrachten en een passend onderwijsaanbod. Ik wou dat ik het wist! Want wat bij het ene kind prima werkt, hoeft niet per definitie de oplossing te zijn voor alle kinderen. Ik kan die vraag dus niet zomaar beantwoorden.

Een school kan met de website een prachtige visie en missie etaleren maar uiteindelijk gaat het er toch om wat de docenten hier mee doen. Bovendien is het van belang dat er achter deze docent een schoolleider ‘staat’ die vertrouwen heeft in deze docent en hem of haar de ruimte geeft aan talent. Ik zeg altijd: het is mensenwerk.

Dat het vinden van een passende school een zoektocht kan zijn blijkt wel uit het verhaal van Merlijn:

Uit de praktijk: Merlijn

Merlijn begon als nieuwsgierige en spontane kleuter op een klassikale school. Zodra hij in groep 1 kwam, veranderde hij als een blad aan de boom. Hij durfde nauwelijks contact te maken met de juf en was erg bang om fouten te maken. Daardoor kwam hij regelmatig gefrustreerd thuis. Gesprekken met de leerkracht leverden niets op. Het enige wat de kleuterjuf zag, was een jongetje dat het niveau van de klas niet aankon.

Uiteindelijk besloten de ouders een andere school te zoeken voor Merlijn. Een Daltonschool leek hen een goede keuze. Daar zou hun zoon op zijn niveau worden aangesproken, dachten ze. Ze hadden er alle vertrouwen in dat Merlijn hier tot bloei zou komen.

De eerste weken zagen de ouders Merlijn inderdaad opbloeien. Dit geluk duurde helaas niet lang. Al gauw kwam Merlijn weer boos en verdrietig thuis. Hij wilde niet meer naar school. Alle alarmbellen gingen rinkelen toen hun zesjarige zoon bij thuiskomst opmerkte dat hij het leven niet meer leuk vond. De ouders waren wanhopig.

Perfectionisme en faalangst

Toen ik Merlijn leerde kennen, was hij inmiddels 7 jaar. Hij kwam op mij over als een heel angstig jongetje. Ik besloot allereerst te onderzoeken waar zijn interesse lag en bezocht hem thuis in zijn veilige omgeving. Daar lag de sleutel tot verbinding: Merlijn liet vol trots zijn Pokémonverzameling  zien. Het contact was gelegd, de weg naar zelfvertrouwen en succes was gevonden.

Selffulfilling prophecy

Naarmate ik Merlijn beter leerde kennen, werd het me duidelijk dat hij in de verlamming schoot als hij onder tijdsdruk schoolprestaties moest leveren. Hij durfde geen hulp te vragen, zocht zijn eigen weg en raakte deze vervolgens helemaal kwijt. Leerkrachten zagen in de klas een rusteloos jongetje dat zijn werk nooit op tijd af had, fouten maakte en slecht scoorde op toetsen. Ze gingen niet op zoek naar de reden achter dit gedrag, maar benaderden hem als een moeilijk lerend kind met een contactstoornis. Het gevolg was dat Merlijn zich ging gedragen naar de verwachtingen van de leerkrachten.

Wat had Merlijn nodig?

Merlijn had een leerkracht nodig die alle methodes en toetsen even kon loslaten. Een leerkracht die hem wilde leren kennen. Die oog en oor had voor zijn interesses. Iemand die veiligheid, structuur en overzicht bood en hem in kleine stapjes leerde hoe hij stappen kon zetten naar een einddoel. Merlijn had een leerkracht nodig die zou leren dat fouten maken hoort bij het leerproces en die hem met hem samen kon genieten van successen. Zo’n leerkracht zou Merlijn, samen met zijn ouders, zijn zelfvertrouwen kunnen teruggeven.

Hoe is het nu met Merlijn?

Merlijns’ ouders hadden het vertrouwen in de school verloren en besloten hem toch maar bij een derde school aan te melden. Een school met een directeur, een leerkracht en een intern begeleider die Merlijn heel graag een nieuwe kans wilden bieden. “Ik zie het als een uitdaging en ik ga ongelofelijk mijn best doen om ervoor te zorgen dat Merlijn weer met plezier naar school gaat,” waren de woorden van de leerkracht.

En dat lukte. De samenwerking tussen ouders en leerkrachten is heel goed. Ze overleggen regelmatig en maken concrete afspraken die vervolgens ook daadwerkelijk worden nagekomen. De ouders hebben er weer vertrouwen in en dat voelt Merlijn. Hij straalt weer en gaat met plezier naar school. Hij durft nu om hulp te vragen en – ook niet onbelangrijk – dat vertaalt zich terug in de resultaten.

Uit privacy-overwegingen is de naam van de betrokken leerling gefingeerd.

Vond je dit nuttig? Dan kun je het delen!
Geplaatst in Blog, Faalangst en onderpresteren, Gedrag en emoties, Gedrag en opvoeding, Uit de praktijk.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *