Hoogbegaafde en hoogsensitieve kinderen voelen vaak feilloos aan waar ruimte is voor discussie. Als jij twijfelt, dan vinden zij het ‘knopje’ om jou van hun mening te overtuigen. En dat kan soms enorm vermoeiend zijn. Voor je het weet, zit je midden in een discussie die eindigt in stress of irritatie. Herken je dat?
De ouders van Joep en Suus kunnen hier in ieder geval over meepraten. Zowel Joep als Suus hadden duidelijkheid nodig. Hier lees je hoe de uitspraak van de rijdende rechter een mooi bruggetje was in het bewustwordingsproces van hun ouders.
Uit de praktijk: Martin en Suus
Martin is de vader van de vijfjarige Suus. Suus is een zeer pienter en wilskrachtig meisje. Martin loopt op dit moment enorm aan tegen de wilskracht van zijn dochter: “Op dinsdag en donderdag hebben mijn vrouw en ik de afspraak dat ik de kinderen van de oppas haal en daarna kook. We willen op tijd aan tafel, dus je kunt je voorstellen dat ik het fijn vind als Suus al klaar staat als ik haar kom ophalen. Maar dat is tot nu toe alleen maar uitgelopen in een groot drama, want Suus doet er alles aan om tijd te rekken. En voor je het weet belanden weer in een eindeloze discussie en zitten we allebei uitgeput in de auto naar huis. Hoe kan ik dit patroon doorbreken?”
Uit de praktijk: Moniek en Joep
Joep is een heel gevoelig en slim jongetje van net zes jaar. De leerkracht van Joep ziet dat hij niet tot zijn recht komt in groep 3. Hij heeft een enorm goede werkhouding en Joep heeft alle leerdoelen al gehaald. Kortom, de leerkracht vindt het verstandig om Joep met genoeg uitdaging in groep 4 te plaatsen. De ouders delen deze mening. Maar Moniek, de moeder van Joep, ziet tegelijkertijd een aantal beren op de weg: “Stel dat hij niet wil? En stel nou dat hij zijn vriendjes gaat missen?”
Geen twijfeltaal
Wij, ik, de leerkrachten en de ouders zijn het erover eens dat Joep niet gebaat is bij twijfeltaal. We weten Moniek gerust te stellen. Juf Anke voegt er nog lachend aan toe: “Ja Moniek, bereid je goed voor, straal rust uit en breng je boodschap met vertrouwen.” Wat dat betreft is de rijdende rechter een mooi voorbeeld: “Dit is mijn uitspraak en daar moet je het mee doen.”
Spiegeltjes
Het werd me tijdens de sessies die volgden al vrij snel duidelijk dat de twijfel die merkbaar was in de communicatie van Martin en Moniek voor de nodige onrust zorgde. Martin besprak vooraf niet duidelijk wat hij van zijn dochter verwachtte. Tijdens het afhaalmoment sloeg bij hem de irritatie toe en Suus deed hier standaard een schepje bovenop. Joep voelde de onzekerheid van zijn moeder en dat zorgde er bij hem voor dat de hakken in het zand gingen. Kortom, zowel Suus als Joep spiegelden het gedrag van hun ouders.
Hoe gaat het nu met Suus en Joep?
Martin: “Het heeft echt geholpen om vooraf samen met Suus een doel te stellen. Ja, het ijzer smeden als het koud is, dat helpt. Op jouw advies heb ik Suus laten meedenken in hoe we voortaan het ophalen van de oppas soepel konden laten verlopen. Ik merkte duidelijk dat ze het fijn vond dat ze mocht meedenken. De eerste keer probeerde ze toch nog haar oude strategie uit. Hier ben ik niet op ingegaan. Ik dacht aan je tip om dan vooral te zwijgen. Zwijgen is niet makkelijk als je dochter je toch weer even probeert uit te dagen, maar het werkte wel. Ik voelde me zelfverzekerd en dat hielp enorm. We hebben nooit meer problemen met het ophalen. Ik merk aan alles dat Suus zich ook fijn voelt.”
Moniek: “De tips waren heel duidelijk. Toch merkte ik dat mijn gevoel en verstand telkens met elkaar in conflict kwamen. Je stelde toen een opvoedopstelling voor. Ik wist niet wat ik daarvan kon verwachten maar oh, wat ben ik blij dat ik op je voorstel ben ingegaan. Het heeft me zoveel inzicht en rust gegeven.
Ik voelde daarna zoveel zelfvertrouwen. En dat voelde Joep. Ik zag berusting en opluchting bij hem. Net als de berusting die je ook ziet bij de betrokken partijen na de uitspraak van de rijdende rechter, haha! Joep zit inmiddels alweer zes weken in groep 4 en we hebben echt een ander kind in huis: hij staat letterlijk en figuurlijk steviger op de benen. En hij gaat weer met plezier naar school. Ik kan voortaan duidelijk zijn naar hem.”
Uit het oogpunt van privacy zijn de namen in dit blog gefingeerd.
