Vakantie, lekker hè? Even geen verplichtingen, geen stress om op tijd te komen en vooral doen waar je zin in hebt. Het zal daarom niet alleen voor jou maar ook voor je kind flink wennen zijn aan het ritme wat straks weer komen gaat.
Vooral gevoelige, hoogbegaafde kinderen hebben vaak moeite met deze verandering. Ik denk aan de vele gezinnen waar de spanning in de laatste week van de schoolvakantie al merkbaar moet zijn geweest. Misschien heb jij de afgelopen nachten ook regelmatig aan de rand van het bed van je kind doorgebracht om al die beren weer van de weg te nemen. Hoe fijn zou het toch zijn als je nou eens voor één keer kon meemaken dat je kind zou staan te popelen van ongeduld om naar school te gaan en niet huizenhoog zou opzien tegen het nieuwe schooljaar. Deze periode doet me denken aan het moment van de laatste week voordat ik als kind naar groep 5 (toen de derde klas) zou gaan.
De eerste indruk: een strenge juf
Het schooljaar was bijna ten einde. En daar stond ze in de deuropening die groep 4 van groep 5 scheidde; mijn toekomstige juf. Omdat mijn eigen juf even weg moest, had de juf van groep 5 de taak om ook even een oogje in het zeil te houden in onze klas. Enkele klasgenootjes zagen dit als dè kans om even te onderzoeken hoe ver ze zouden kunnen gaan voordat de juf gefrustreerd zou raken. Maar daarvoor kregen ze geen schijn van kans. Zowel nonverbaal als verbaal maakte juf duidelijk waar de grenzen lagen. Degene die toch deze grens overging werd razendsnel opgemerkt en hij moest wel doof zijn wilde hij niet horen dat hij onmiddellijk met dit gedrag moest ‘kappen.’ Zou dit mijn toekomstige juf worden??? Zo streng? En wat kon ze schreeuwen zeg!! Dit kon niet anders dan een rampjaar worden….
Even wennen?
Enfin de zes heerlijke weken zomervakantie die ik in het vooruitzicht had zorgden ervoor dat ik nog even zonder zorgen van de vrijheid kon genieten. Maar naarmate de eerste schooldag in groep 5 dichterbij kwam, nam de buikpijn toe en daarmee ook mijn gemopper. Mijn moeder die zo langzamerhand het patroon al wel doorhad, probeerde me gerust te stellen met de woorden: “wacht de eerste week nou maar af. Je moet altijd even wennen en daarna zul je zien dat het allemaal wel mee valt.” Nou je begrijpt dat ik hoopte dat mijn moeder gelijk zou krijgen…..
Een speciaal plekje in mijn hart
Mijn moeder kreeg gelijk. Sterker nog: dit vermoedelijke rampjaar werd het beste jaar ooit. Juf Lilian, zo heette ze, bleek een liefdevolle juf met humor en een enorm brede belangstelling. Ze wist je op het gemak te stellen en nog belangrijker: ze luisterde echt naar je en nam je serieus. Ik was bijvoorbeeld vrij stil in de klas en juist daarom liet ze me na schooltijd taakjes doen om ondertussen kleine gesprekjes aan te kunnen knopen. Ik praatte dan honderduit en durfde in deze setting vrijelijk mijn mening te geven.
En niet onbelangrijk: mijn ouders voelden zich ook erg serieus genomen door haar. Als kind voel je dan dat je omringd wordt door een goed team.
En niet onbelangrijk: mijn ouders voelden zich ook erg serieus genomen door haar. Als kind voel je dan dat je omringd wordt door een goed team.
Ze stak bovendien enorm veel tijd in het schrijven van een rapport. Bij elk vak schreef ze opbouwende feedback. Dit las ik altijd aandachtig en deze feedback was voor mij een stimulans om mezelf te verbeteren. Mijn zelfvertrouwen groeide enorm.
Juf Lilian kreeg een speciaal plekje in mijn hart. Ook toen ik zelf kinderen kreeg dacht ik nog met regelmaat aan haar.
Toeval of niet?
En zo wilde het toeval dat ik een tijd geleden een aanvraag kreeg van de intern begeleider van ‘mijn oude’ basisschool. Ik pakte gelijk de kans om te informeren naar ‘juf Lilian.’ De school had onlangs haar 100-jarig bestaan gevierd en vanwege dit heugelijke feit had de intern begeleider het adres van juf Lilian al snel paraat.
Met het adres op zak besloot ik een kaart aan juf Lilian te schrijven. Niet lang daarna ontving ik een hele warme reactie van haar met de uitnodiging haar een keer te treffen. Er ging een tijdje overheen totdat ik een mailtje kreeg van een schoolvriendinnetje waar ik nog jaarlijks contact mee heb. Zij herinnerde mij eraan dat we dit jaar een vriendschapsjubileum te vieren hadden en wat zou het niet leuk zijn om elkaar te treffen. Voor mij hèt moment om aan haar voor te stellen op die dag ook juf Lilian te bezoeken. Dit voorstel werd met veel enthousiasme ontvangen want ook zij bewaarde warme herinneringen aan juf Lilian.
Een ontmoeting met een vloed aan herkenning
En zo reden we naar de Achterhoek, waar ‘juf’ inmiddels al een aantal jaren woonde. Je kunt je vast wel voorstellen dat er op weg naar juf Lilian allerlei vragen door mijn gedachten flitsten: hoe oud zou juf inmiddels al zijn? kloppen mijn herinneringen? zou ze me nog herkennen?
Als giebelende schoolmeisjes stonden vriendin en ik voor haar deur. Van achter de deur verscheen voorzichtig het gezicht van juf Lilian en een warm welkom en een vloed aan herkenning volgde. In één klap begreep ik waarom ik als kind zo dol was op juf Lilian: een gevoel dat bijna met geen pen te beschrijven is. Een heerlijke middag volgde waarbij natuurlijk allerlei herinneringen opgehaald werden.
Voor alle kinderen een juf of meester als juf Lilian
Vandaag gaan alle schooldeuren weer open. Wat hoop ik van harte dat jouw kind opgelucht thuiskomt en een jaar tegemoet gaat waarin het gezien, gehoord en begrepen wordt. Ik wens alle kinderen een juf of een meester zoals juf Lilian. Hij/zij maakt het verschil.
Dankjewel Henriëtte, je begrijpt het! Na een (uiteindelijk letterlijk) verloren schooljaar, heeft mijn lieve dochter zoals altijd weer heel veel zin in het nieuwe jaar. Toch weer vol goede verwachtingen. Hoop dat ze dit jaar niet weer na een week zo diep teleurgesteld raakt door de hardheid van bepaalde docenten. Gelukkig een andere mentor dit jaar!!!! (Maar wel zoveel ziekteverzuim gehad dat ze het jaar dus over doet…). Ga zo door Henriëtte. Het is fantastisch om jouw stukjes te lezen. Het helpt. Zoveel meegemaakt met beide kinderen, pffff…… Door wat jij schrijft, word ik eraan herinnerd dat wij niet gek zijn.
Wat fijn om te horen dat het je steun geeft. Een ouder kent haar kind het beste. Ik hoop van harte dat je dochter met hulp van de fijne mentor weer zelfvertrouwen en energie krijgt en vooral successen gaat ervaren.
Mooi stuk henriette en zo essentieel! Voor je kind , maatcilinder hoe het je leven Echt kan bepalen of veranderen. Ik heb bijna dezelfde ervaring met mijn kleuterjuf. Startte in een bestaand groep als 4 jarige , brrr die blik van die juf, zo koud en niet gezien , heb haar zelf als juf weer ontmoet, herkende gelijk die uitstraling En die ogen. Na vele tranen besloot mijn moeder even voor een pauze en stroomde ik wrs in januari in bij juffrouw vriesinga. Wat een warm bad en ik zal je zeggen: wie weet nou nog veel over zijn kleutergroep…. nou ik
Ik weet heel veel details en ben net als jij een keer langsgeweest bij haar thuis met twee vrienden.
Heerlijk gevoel weer en ze was verbijsterd wat ik allemaal wist!
En ze was De grote inspirator voor mijn hele werkende leven; ik wilde die kleuterjuf worden , die het verschil maakte en waar ouders en kinderen , dit gevoel bij krijgen
Oooh wat mooi Esther. Kippenvel. Kun je nagaan welke impact je als leerkracht hebt op het leven van een leerling/mens. Iets dat een leven lang bijblijft.