Eindelijk!! De examenperiode is voorbij, de boeken kunnen weer in de kast. Even tijd voor wat anders. Wat ga je doen? Een vakantiebaantje zoeken, de bus pakken naar een zonnig oord, backpacken? Tjonge wat een keuze!! Ben jij iemand die het avontuur opzoekt of wil je nu juist even rust? Ja, je leest het goed ‘RUST.’ Misschien niet direct een keuze die je hardop durft uit te spreken tussen al je prikkelzoekende klasgenoten. Eline vond dat namelijk enorm lastig
Uit de praktijk: Eline
“Al mijn vriendinnen hebben inmiddels examenfeesten gepland. En ze praten de hele tijd over al hun reisplannen. Voor hen kan het niet ver genoeg zijn. Mijn klasgenoot Sacha gaat zelfs in haar eentje naar China. Nou, ik moet er niet aan denken zeg. Ik blijf het liefst gewoon lekker in Nederland. Maar als ik dit hardop zeg dat krijg ik opmerkingen naar mijn hoofd als ‘Pff wat ben jij saai!! Wat een muts, zeg. je lijkt wel een huisvrouw.’ Ze weten niet hoe erg ze me daar mee kwetsen.
FOMO
De leeftijdsgenoten van Eline zijn echte prikkelzoekers: ze willen niets missen, ook al kost hen dit heel wat uurtjes slaap en andere ongemakken. We hebben er zelfs een term voor tegenwoordig: FOMO oftewel ‘The Fear Of Missing Out.” Mooi als je daar tegen kunt maar als je zo gevoelig bent als Eline dan is het niet verstandig om aan deze trend mee te doen. Maar onder pubers begeef je je op een mijnenveld als je hardop zegt dat jij de reisjes en de feesten afslaat.
FOMO vs JOMO
Dus je snapt wel dat ik me het gevoel van Eline enorm goed kon voorstellen. Terwijl ik aan haar dacht zag ik op Facebook een post voorbijkomen met het volgende:
‘JOMO: Joy Of Missing Out: Feeling content with staying in and disconnecting as a form of self-care’.
Toen ik de post doorstuurde aan Eline kreeg ik direct een smiley retour.
Hoe is het nu met Eline?
De post sterkte Eline in het gevoel om vooral bij zichzelf te blijven: “Ik heb mijn vriendinnen de post laten zien en duidelijk gemaakt dat ze me voortaan niet meer lastig moeten vallen met vragen over welke verre reis ik ga maken. Ik respecteer hun keuzes, ik ben blij voor hen en daarmee hoop ik dat ze mijn keuze ook respecteren. Nadat ik dit had gezegd voelde ik me zo opgelucht. En het mooie was dat met uitzondering van één persoon, iedereen positief reageerde. Ik heb het gevoel dat die ene persoon misschien wel diep in haar hart ook liever zegt dat ze liever een feestje afslaat. Kennelijk moet ze zichzelf nog bewijzen. Dat is dan haar pad.”
